Mustafa Nano: "Kur dhunën berishiane e shohim si zgjidhje..."

Pothuajse të gjithë zërat publikë kanë mbetur të pakënaqur pse Berisha nuk u shfaq i dhunshëm. Dhe ia evidentojnë këtë “problem apo dobësi” pér ta bërë të ndihet i turpéruar e për ta cytur që herën tjetër të hidhet të bëjë namin. Gjysma që e mbështet është e përvëluar nga dëshira marroke që ai t’i hedhë të vetët në sulm, qoftë edhe me rrezikun që vendi të hidhet në luftë civile, e gjysma tjetër rri me shpresën cinike se ai mund ta bëjë njëmend këtë gjë, dmth mund ta kalojë vijën e kuqe, e kështu mund ta kapin me presh në duar (“duke bërë revolucionin”) e mund ta rrasin brenda. “Ec Berisha, vëri zjarrin vendit!”, i thonë të vetët. “Hë Berisha, pse nuk ta mban t’ia vësh zjarrin vendit?”, e provokojnë ata të kampit tjetër. Të parët dhunën berishiane e presin si provë se Berisha është i zoti, të dytët si provë se ai do ta hajë karremin. Janë shumë larg sho-shoqit, apo jo? Por vini re: Dhuna berishiane do i kënaqte si të parët, ashtu edhe të dytët. E kemi dhunën në gjak, s’ke ç’thua. Nuk e shohim si problem atë. E shohim si zgjidhje. Kjo është karakteristika kryesore që kemi si shoqëri e si komb. Përsëris: dhunën e shohim si zgjidhje, e jo si problem.